یکی از مولفه های اساسی در هر فرهنگ زبان است. چرا که دروازه ورود به اعماق فرهنگی و آشنایی با آن از سویی و معرفی و شناساندن عناصر دیگر فرهنگ به مخاطبان از سوی دیگر است ولی با کمال تأسف امروزه شاهد بی توجهی به این مهم هستیم به گونه ای که حتی در مراجع رسمی از جمله صدا و سیما و مجلس و دولت و ...از واژه های بیگانه استفاده می شود. از محاوره های روزمره گرفته تا نوشتار.
چرا اینقدر بی توجه و بی تفاوت شده ایم.
استفاده از زبان فارسی به معنی بی توجهی و عدم یادگیری زبان های دیگر نیست و بر عکس کسی که به این بلوغ رسیده و به چند زبان تسلط دارد بیشتر به اهمیت این موضوع ایمان دارد. و بر عکس برخی از کسانی که در گفتار و نوشتار از واژه های یک زبان دیگر استفاه می کنند اغلب شناختی از زبان مذکور ندارد و قادر نیستند چند دقیقه با آن زبان صحبت کنند یا متنی را بخوانند و درک کنند.
به این تصویر دقت کنید

این تصویر را چند روز پیش از موزه سلاح های سلطنتی مجتمع سعدآباد گرفتم چیزی که برای من جالب بود نام فارسی حک شده روی سلاح بود که هم نام و هم شماره نمونه به فارسی نوشته شده بود. ولی امروز با کمال تأسف بر روی تولیدات ایرانی برچسب انگلیسی می بینیم که نام و محل تولید و ... به انگلیسی نوشته شده است. چرا؟؟؟؟
چرا روی خودروها و حتی قطعات صنعتی و حتی نظامی از زبان فارسی استفاده نمی شود.
متولیان فرهنگی کجایند؟
در شهر خودمان سه سال پیش ساختمان جدید اورژانس را ساختند و تابلو بزرگ با حروف برجسته و لامپ های رنگارنگ به زبان انگلیسی نصب کردند EMERGENSY , و همچنین تابلو بزرگی با نوشته FERDOWS در رودی شهر ...
گسترش استفاده از واژه های بیگانه در گفتگوهای روزمره و حتی رسمی نیز گواهی بر اعتیاد به کاربرد اصطلاحات بیگانه است و گویا برخی این امر را برای خود نشانه به روز بودن و منزلت اجتماعی می دانند. واژه هایی مانند مرسی ، اوکی ، تایم ....
امید است به این توانایی برسیم که به جای تکرار طوطی وار برخی واژه های بیگانه، به چند زبان دنیا مسط شویم و بتوانیم ضمن مطالعه و فهم مطالب در مورد سایر ملل و فرهنگ ها ، زیبایی های ( طبیعی ، اجتماعی ، اعتقادی و فرهنگی ،) کشورمان را به دنیا معرفی کنیم